moja grafika, fotografia i malarstwo

...czyli trzy po trzy o sztuce ;-)

wtorek, 8 kwietnia 2014

Droga mleczna nad Biebrzą


Noc. Księżyc w nowiu, chmury pouciekały już dawno. Godzina 1:30 - czas wstawać. Jednak wyjście z ciepłego śpiwora o tej porze, w chłód i ciemność, nie jest łatwe. Myśli próbują uśpić czujność fotografa... może tych gwiazd aż tak wiele nie ma? Na pewno nic z tych zdjęć nie wyjdzie, a poza tym trzeba się wyspać przed drogą powrotną do domu...
Ale sen nie przychodzi.


Godzina 2.00 - jednak wstaję. O tej porze nawet kawa nie smakuje, więc szybko się zbieram i wychodzę w ciemność. Dobrze, że szyb nie muszę skrobać w samochodzie :-).


Wkrótce zatrzymuję auto na poboczu i zakładam wodery. Tam, gdzie ruszam - łąki częściowo zalane - lepiej więc nie martwić się o to po czym się idzie. Rzeczywiście czasem słyszę chlupanie pod nogami, czasami jednak charakterystyczny chrzęst przymrożonej trawy. Widać, chwycił przymrozek.

Podchodzę do swoich ulubionych wierzb...



W nocy wyglądają inaczej - czarne kontury są bardziej tajemnicze, ale i tak moja uwaga skupia się na tym co ponad nimi... Teraz już wiem, ze warto było wstać nocą...



Na nocnych zdjęciach  z powodu długiego czasu naświetlania - czas płynie błyskawicznie. Wkrótce zauważam, że światło na wschodzie powoli kradnie z nieba gwiazdy. Nadszedł świt astronomiczny i chociaż do wschodu słońca zostało jeszcze dużo czasu - zrobiło się jasno. Urok nocy ustąpił kolorom poranka. Można było wracać do śpiwora, no i do domu... :-).





środa, 2 kwietnia 2014

Biebrzańskie nostalgie w czerni, bieli... oraz monolensem


Koniec marca nad rozlewiskami Biebrzy...


Na wierzbach dopiero pączki - wielkanocne bazie,
z wody nieśmiało wystają pierwsze kwiaty knieci błotnej (tzw. kaczeńców),
świt bieli się lekkim szronem przymrozków,
a gęsta mgła spowija szerokie przestrzenie pełne ptasiej wrzawy...
to krzyczą gęsi, żurawie, mewy, czajki...


Tak budzi się świt nad Biebrzą,
tak budzi się wiosna...






Biebrza - chociaż to tylko niecałe 200 km z Centrum gwarnej i zabieganej Warszawy, to jakże inny to świat, gdzie już nie ludzie, a przyroda wyznacza rytm dnia i pór roku.

I nie przypadkowo właśnie tutaj, pośród biebrzańskich bagien - tak jak i na całym Podlasiu - wyjątkowo pasuje prosty monokl (monolens), który przez rozmycia i niedomówienia oddaje klimat tej niezwykłej krainy...